Zastanawiałam się co dalej napisać w sprawie teorii pedagogiki Montessori, od czego zacząć, co przekazać po tym jak poznaliście biografię Marii Montessori. Pomyślałam, że napiszę ogólnie o tym o czym większość „gdzieś, coś słyszała”. Takie spojrzenie, bez wgłębiania się w szczegóły, a połączone w pewną całość.
Główna, przewodząca myśl koncepcji Marii Montessori brzmi „Pomóż mi zrobić to samemu”. Montessori pojmowała pedagogikę jako „pomoc dziecku”, jednakże to ono powinno działać samo. Celem wychowania jest samodzielność. Pozycja dorosłych jest określona, mogą jedynie wspierać dziecko w rozwoju. Nie mogą nic przyspieszać ani utrudniać. Aby w dziecku mogła rozwijać się samodzielność potrzebna jest wolność. Wolność działania i ponoszenia odpowiedzialności (biorąc pod uwagę prawo do wolności innych ludzi). Podejście do dziecka powinno być indywidualne, tak aby opieka uwzględniała wszechstronne uzdolnienia, a zarazem likwidowała słabości i zaległości. To bardzo ogólne założenia.
Poniżej możecie zobaczyć jak funkcjonuje taka pedagogika. Nie ma podziału na przedmioty. Ćwiczenia i edukacje nieco różnią się od aktywności, przedmiotów w tradycyjnym przedszkolu czy szkole.
Ważnym punktem pedagogiki Marii Montessori jest swobodna praca, która umożliwia indywidualizacje i zróżnicowanie procesu nauczania. Zapewnia „pomoc we wszechstronnym rozwoju osobistym oraz samorealizacji”. Pojawia się radość i motywacja do nauki. Dzieci rozwijają własne zainteresowania i osiągają w tym sukcesy. Uczą się uczyć. Zaleca się, aby nawet w konwencjonalnych szkołach wplatać elementy pedagogiki Marii Montessori, choćby wspomnianą swobodną pracę. Uczniowie uczą się decydować, podejmować inicjatywę, a nie czekać na polecenia nauczyciela. Ci, którzy znają już specyfikę takiej pracy chętnie i swobodnie włączają się w grupę. Bronią własnego zdania oraz przestrzegają zasad.
Kolejne są ćwiczenia zaczerpnięte z życia to znaczy życie codzienne, czynności dnia codziennego. Koordynują ruchy i poprawiają funkcjonowanie z zakresu motoryki. Służą opanowaniu różnych czynności. Można tutaj wyróżnić takie kategorie jak: ćwiczenia związane z troską o siebie, troską o otoczenie, troską o wspólnotę oraz ćwiczenia ciszy. Zobacz tutaj nieco więcej.
Dalej pojawia się materiał do ćwiczenia zmysłów. Praca z tym materiałem powoduje pobudzenie wrażliwości zmysłów. Dla każdego zmysłu proponuje się materiał o różnym stopniu zaawansowania. Zauważalna powtarzalność czynności ćwiczy motorykę i sensorykę jednocześnie. Dzieci uczą się, że praca musi być zaplanowana, podzielona, a czasem
potrzebna jest współpraca. Obszar tych materiałów wypełniony jest zestawami przedmiotów o różnych cechach: rozmiar, forma, barwa, faktura, ciężar, sprężystość, temperatura, smak, zapach,
dźwięk.
potrzebna jest współpraca. Obszar tych materiałów wypełniony jest zestawami przedmiotów o różnych cechach: rozmiar, forma, barwa, faktura, ciężar, sprężystość, temperatura, smak, zapach,
dźwięk.
Dalej pojawia się edukacja matematyczna, edukacja językowa i edukacja kosmiczna. Maria pisała również o edukacji artystycznej, wychowaniu muzycznym, religijnym, społecznym. W tych kategoriach dziecko uzyskuje umiejętności charakterystyczne dla danej edukacji, dziedziny, „przedmiotu”, a przy okazji rozwija motorykę małą i dużą,
koncentrację i wiele innych umiejętności.
koncentrację i wiele innych umiejętności.
Możliwe, że ten wpis będzie edytowany, wtedy gdy będę chciała dodać coś jeszcze :). Na pewno pojawią się opisy istotnych założeń, pojęć, w dalszych wpisach, a także rozwinięcie, dokładniejsze opisy wyżej wymienionych ćwiczeń i edukacji.
An. 🙂
